Οι φωταυγειακές τεχνικές στηρίζονται στις οπτικώς ευαίσθητες παγίδες ηλεκτρονίων, οι οποίες είναι υπεύθυνες για τη φωταύγεια, και οι οποίες έχουν εκτεθεί στο φυσικό φως πριν ένα υλικό καλυφθεί από τα υπερκείμενα στρώματα. Καθώς οι παγίδες είναι εκτεθειμένες στο φως αδειάζουν και τα συστατικά που απαρτίζουν τα υλικά του καλλιτέχνη είναι εντελώς μηδενισμένα. Από την στιγμή που ένα υλικό καλύπτεται με άλλα στρώματα, δεν είναι πλέον εκτεθειμένο στο φως. Έτσι οι παγίδες ηλεκτρονίων γεμίζουν με ηλεκτρόνια  τα οποία παράγονται από τον ιονισμό που προκαλείται από φυσική πυρηνική ακτινοβολία.  Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το φωταυγειακό ρολόι  αρχίζει να μετράει τον χρόνο κάθε φορά που οι παγίδες αδειάζουν. Για την προετοιμασία, αυτό σημαίνει ότι μπορούν να χρονολογηθούν τα υλικά κατασκευής ενός έργου τέχνης από την τελευταία στιγμή που αυτά είδαν το φυσικό φως.

Υπάρχουν τρεις βασικοί φωταυγειακώς προτρεπόμενοι τρόποι: 1) η Θερμοφωταύγεια, 2) η Οπτικώς Προτρεπόμενη Φωταύγεια και 3) η Υπέρυθρα Προτρεπόμενη Φωταύγεια. Οι τεχνικές αυτές μπορούν να χρονολογήσουν γεωλογικό υλικό, καθώς και υλικό προετοιμασίας και κάποιες χρωστικές.