Υπεριώδης απεικονιση φθορισμού
Η ιδιότητα ορισμένων ουσιών να φθορίζουν στην ορατή περιοχή του φάσματος όταν λαμβάνουν υπεριώδη ακτινοβολία μήκους κύματος μεταξύ 300-400nm διαφοροποιεί τις ουσίες αυτές από άλλες που δεν έχουν αυτή την ιδιότητα. Έτσι, οι περιοχές της επιφάνειας των έργων τέχνης που έχουν υποστεί φθορές ή επιζωγραφίσεις πάνω από στρώμα βερνικιού, ανιχνεύονται εύκολα και γρήγορα, δεδομένου ότι τα βερνίκια, παλαιότερα ή νεότερα, φθορίζουν, ενώ οι απώλειες του βερνικιού λόγω φθοράς ή οι μεταγενέστερες επεμβάσεις παρουσιάζονται ως σκοτεινές περιοχές με μηδενικό φθορισμό. Επιπλέον, είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες τεχνικές για την μελέτη ορισμένων οργανικών, κυρίως, χρωστικών και συνδετικών μέσων. Η εικόνα που λαμβάνεται κατά την εφαρμογή της τεχνικής αυτής είναι μία έγχρωμη ορατή εικόνα, παρ’ όλο που οι φωτιστικές πηγές που χρησιμοποιούνται εκπέμπουν υπεριώδη ακτινοβολία.