Υπεριώδης απεικονιση ανάκλασης

Κατά την εφαρμογή της τεχνικής αυτής χρησιμοποιούνται φωτιστικές πηγές που εκπέμπουν ακτινοβολία με μήκος κύματος στην περιοχή 10- 400 nm, δηλ. στην υπεριώδη περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Ο ανιχνευτής, αλλά και τα φίλτρα που χρησιμοποιούνται, πρέπει να επιτρέπουν την καταγραφή της ακτινοβολίας που ανακλάται από το έργο και έχει μήκος κύματος επίσης στην ίδια περιοχή, ενώ να αποκόπτουν ακτινοβολία από την ορατή περιοχή. Η τεχνική αυτή εκμεταλλεύεται το γεγονός πως διαφορετικές επιφάνειες παρουσιάζουν διαφορετικό βαθμό απορρόφησης της υπεριώδους ακτινοβολίας, ανάλογα με τα φυσικοχημικά τους χαρακτηριστικά. Η εικόνα που λαμβάνεται είναι ασπρόμαυρη και η πληροφορία που παρέχει προέρχεται αυστηρά από την επιφάνεια του έργου. Για τον λόγο αυτό,  η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται κυρίως για την μελέτη της επιφάνειας του βερνικιού ενός έργου, πχ. κατά τον καθαρισμό του, ή για την μελέτη ξεθωριασμένων επιγραφών.