Η πιο συνηθισμένη μέθοδος επεξεργασίας των μετάλλων στη γλυπτική είναι η χύτευση. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί το έργο του σε άλλο υλικό, όπως πηλό ή γύψο. Στη συνέχεια, σε ένα ειδικό εργαστήριο που λέγεται χυτήριο κατασκευάζεται ένα καλούπι του έργου, και μέσα σε αυτό χύνεται ρευστό μέταλλο σε πολύ υψηλή θερμοκρασία. Όταν κρυώσει, απομακρύνεται το καλούπι και μένει το αντίγραφο του αρχικού έργου σε μέταλλο. Στη χύτευση χρησιμοποιούνται κράματα μετάλλων, όπως ο μπρούτζος, που έχει μεγαλύτερη αντοχή από τον σκέτο χαλκό. Άλλες μέθοδοι δημιουργίας γλυπτών από μέταλλα είναι η σφυρηλάτηση και η συγκόλληση τμημάτων με διάφορους τρόπους, όπως η οξυγονοκόλληση. Σήμερα, χρησιμοποιούνται επίσης σύγχρονα υλικά όπως ανοξείδωτα μέταλλα. Στο τέλος, τα έργα καλύπτονται με προστατευτικό υλικό, βερνίκι ή κερί, ενώ ανάλογα με την επιθυμία του καλλιτέχνη μπορεί να μείνουν ακάλυπτα ή να βαφτούν με χρώματα.