Οι απεικονιστικές τεχνικές ονομάζονται έτσι γιατί παρέχουν πληροφορίες σε μορφή εικόνων. Το πιο απλό παράδειγμα είναι η απλή, γνωστή μας φωτογράφηση. Αυτή είναι πολύ σημαντική πριν ξεκινήσει ο συντηρητής τις εργασίες του. Όμως, πολύ σημαντικές πληροφορίες μπορεί να προσφέρει και η φωτογράφηση κατά τη διάρκεια των εργασιών συντήρησης, αλλά και μετά το τέλος τους, όταν πια αυτές θα έχουν ολοκληρωθεί. Βασικό πλεονέκτημα των απεικονιστικών τεχνικών είναι ότι μπορεί να μελετηθεί ένα έργο χωρίς κανείς να το «αγγίξει». Οι τεχνικές αυτές χρησιμοποιούν ακτινοβολίες που βλέπουμε (ορατή περιοχή) αλλά και άλλες που δεν βλέπουμε. Έτσι εκμεταλλευόμαστε όπως λέμε στη γλώσσα της φυσικοχημείας όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Ακτινοβολίες που δεν είναι ορατές στο ανθρώπινο μάτι και χρησιμεύουν στη μελέτη των έργων τέχνης είναι η υπεριώδης ακτινοβολία (αυτή που πρέπει να προσέχουμε όταν καθόμαστε στον ήλιο το καλοκαίρι…), η υπέρυθρη (αυτή την ακτινοβολία χρησιμοποιούμε συχνά πια για να ζεσταθούμε…) και οι ακτίνες – X (αυτές που χρησιμοποιούνται στις ακτινογραφίες που βγάζουμε στο γιατρό…). Μερικές από αυτές τις ακτινοβολίες μπορεί να τις «δει» και να τις καταγράψει η κάμερα πολυφασματικής απεικόνισης. Οι πληροφορίες που παίρνουμε κάθε φορά εξαρτώνται από την κάμερα μας, τις λάμπες που χρησιμοποιούμε, αλλά και το έργο που εξετάζουμε. Οι απεικονιστικές τεχνικές μπορούν να προσφέρουν πληροφορίες για την κατασκευή ενός έργου, για τη ζωγραφική που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι αλλά υπάρχει και βρίσκεται κάτω από τη ζωγραφισμένη επιφάνεια που βλέπουμε ή για περιοχές του έργου που έχουν συντηρηθεί στο παρελθόν. Ιδιαίτερα για τα ζωγραφικά στρώματα που δεν βλέπουμε με γυμνό μάτι, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πολύ εντυπωσιακά!